Relatief

In mijn vorig schrijven ben ik geëindigd met de conclusie: als iedereen eens wat meer vermogen had te relativeren en inzicht om situaties te doorgronden, dan zouden we in Nederland een stuk vrediger met elkaar leven. Hierover was ik de avond volgend na dit schrijven, eens aan het nadenken gegaan. Want ergens bespeurde ik bij mijzelf, dat ondanks dat mijn conclusie in de betreffende kwestie een deel van de waarheid dekt, er toch een onwaarheid zat in wat ik schreef.

Ik stelde vast dat als iedereen een wat meer relativerend en inzichtelijk met situaties om zou gaan het er een stuk vrediger aan toe zou gaan in Nederland. Maar wat als dit zich nou zou voordoen? Als iedere burger in Nederland deze vermogens zich zou aanwennen, wat is er dan anders dan de vorige situatie. Namelijk: wanneer het collectief zich algeheel zou schikken, zou er relatief nog niets veranderd zijn. De problemen, angst en conflicten zullen minder worden, beschouwend vanuit de oude situatie, maar in de nieuwe situatie relatief net zo groot. Vrediger zal het dus ook niet worden, want je mening en gevoel en het omgaan daarmee in beangstigende situaties, word toch ook voor een aanzienlijk deel gevoed door het maatschappelijk referentiekader.

Bijvoorbeeld: u gaat op vakantie naar Oost-Europa, naar landen met hogere armoede en criminaliteit. U zult zich daar minder veilig voelen dan wanneer u in Nederland verkeerd. De bewoners van een dergelijk land zullen zich daar relatief gezien net zo veilig voelen als u in Nederland. Dit alles gevoed door het maatschappelijk referentiekader, die deels bepaald hoe u zich manifesteert in een samenleving.

Angst voor terrorisme is dus ook vrij logisch te verklaren hieruit. Het is een nieuw soort geweld in een land met relatief weinig criminaliteit. De angst voor terrorisme wordt hierdoor iets meer aannemelijk, maar ik blijf bij mijn eerdere standpunt: denk na en verval niet in emotionele misstappen.