Geschil

Onlangs had ik met mijn vader een conversatie over de relevantie van het wel of niet openen van coffeeshops binnen een gemeente. Deze conversatie was ontstaan na een gesprek over de, toen nog, aankomende gemeenteraadsverkiezingen, waarbij ik mij afvroeg wat het nut van christelijke partijen binnen gemeente zou zijn. Ik kon mijzelf indenken dat binnen landelijk politiek christelijke partijen nog van enig belang zouden kunnen zijn voor onze samenleving, maar zag dit niet zo sterk binnen gemeentepolitiek. Maar vader daarentegen noemde toch een paar voorbeelden van zaken die binnen gemeente politiek toch best relevant zijn om invloed op te hebben. Zo noemde hij de onderwerpen: bordeel- en drugsbeleid. Over dit drugsbeleid stelde ik me toch een aantal vraagtekens, want ik wist, dat dit dan te maken zouden hebben met het wel of niet openen van coffeeshops binnen een gemeente. Hierover verschilden mijn vader en ik toch duidelijk van mening.

Mijn vaders opinie in deze was, door het openen van coffeeshops creëer je een mogelijkheid waar mensen, op een eenvoudige manier, aan softdrugs kunnen komen. Hierdoor zouden meer mensen in aanraking komen met softdrugs, wat het aantal verslaafden in Nederland groter zou maken en daarmee ook de kosten die dat met zich meebrengt. Ook was zijn mening dat het aantal harddrugsverslaafden ook groter zou worden door het openen van coffeeshops, doordat je een mogelijkheid creëert waarmee je binnen een zogenaamd drugscircuit komt en de overstap naar harddrugs daarbinnen kleiner is.

Ik daarentegen ben toch voor een beleid die coffeeshops binnen een gemeente toelaat en wel om twee redenen. In eerste instantie is een dergelijk beleid er niet voor niets gekomen in diverse gemeentes in Nederland. Men had in die gemeentes te maken met veel overlast van drugsgebruikers die op straat hun middelen consumeerden en de daarbijbehorende dealers die hun middelen en de man proberen te brengen, met de daarbijbehorende overlast van harddrugs en aanverwante praktijken. Door het openen van coffeeshops kan je het gebruik concentreren en aanzienlijk deel van de handel op straat vervangen door die coffeeshop. Daarnaast denk ik ook dat je het aantal harddrugsgebruikers kan verminderen of in ieder geval aantal gelijk kan houden hierdoor. Namelijk, bij een gemeente waarbij men geen coffeeshop heeft, is er toch altijd een groep die een behoefte en een vraag heeft aan softdrugs. Willen ze deze verkrijgen zullen ze dit via vrienden of schimmige figuren moet doen. Zodra men in een dergelijk circuit terecht komt, is juist daar de overstap naar harddrugs en crimineel gedrag veel groter. Plus zodra iemand in een dergelijk circuit zit, de banden met eerdere vrienden en familie hoogstwaarschijnlijk minder wordt, aangezien dergelijk gedrag in de eerdere vriendenkring niet gewoon was. De sociale controle valt hiermee was en zal de cohesie met de nieuwe vriendengroep alleen maar groter worden en daarmee ook de participatie aan dubieuze praktijken daarbinnen. Men hoeft met een coffeeshop geen aanspraak meer te doen op mensen die op illegale wijze softdrugs verschaffen en men op een gemoedelijke manier genieten van een jointje, zonder de dreiging van mensen met verkeerde bedoelingen.